Over blijven zwemmen
Natuurlijk gaat dit niet letterlijk over zwemmen, maar is het een metafoor voor leven en blijven doorgaan. Al voelt het de laatste tijd meer alsof ik aan het watertrappelen ben. Ik haatte watertrappelen altijd tijdens zwemles en nu snap ik waarom. Het is namelijk keihard werken om maar stil te blijven staan. Om te blijven drijven, maar ook om te staan waar je bent. Onderwater ben je hard aan het werk en bovenwater is er niks te zien. Maar je doet het om te blijven drijven en dat is soms het enige wat je kunt.
Zwemmen in het diepe vind ik een mooie metafoor voor leven. Je moet namelijk door blijven zwemmen om niet te verdrinken. Sommige mensen doen dit helemaal alleen, sommige juist nooit. Je kunt je aan een ander vasthouden, maar niet te lang, want dan verdrinkt diegene. Of diegene offert zich volledig op aan jou (of andersom).
Je kunt ook support vinden in materiële comfort, zoals een luchtbed, of iets natuurlijker zoals een boomstronk. Net als met zwemmen kun je je ook laten gaan, ‘to go with the flow’. Om eens te ontdekken wat er gebeurt en waar je terechtkomt. Dit gaat over net zo veel over willen ontdekken, open staan voor avontuur als vertrouwen. Vertrouwen in jezelf en dat alles uiteindelijk altijd goed komt.
Ik weet eigenlijk niet of ik liever met de stroming of tegen de stroming in zwem. Er tegenin zwemmen is moeilijk en zwaar, maar je hebt er wel controle over. Het gevoel dat je iets doet. Dat gevoel voedt je ego en laat je denken dat je controle hebt. Met de stroming mee is makkelijker, maar hier heb je dan weer geen controle over. Je weet niet waar je terecht zal komen, waar je mee naartoe wordt genomen.
Maar hoe goed of bewust je ook zwemt zul je soms in vreemde wateren terechtkomen. Het leven neemt je mee langs oceanen, wilde rivieren, kunstmatige zwembaden, maar ook saaie vijvers en slootjes. Je hebt hier maar deels controle over. Soms kun je kiezen voor iets anders een andere richting. Maar, keuze is iets vreemds, hoe simpel het soms kan lijken je hebt niet altijd een keuze. Je kunt beslissen om wel of niet tegen de stroming in te blijven zwemmen, of uit een zwembad (comfort zone) te stappen en te zwemmen in de open zee. Maar soms neemt het leven je abrupt mee en weet je je even geen raad met jezelf of de situatie.
Zo voelde het de laatste tijd alsof ik door stormen moest zwemmen, of dus aan het watertrappelen was in de donkerste grotten van mezelf. Heel eventjes heb ik me afgevraagd hoe het zou voelen als ik gewoon zou stoppen met trappelen. Maar ik weet dat dit geen optie voor mij is, eventjes blijven drijven en uitrusten daarentegen misschien wel.
Maar wellicht is het allemaal ook niet zo groot en moeilijk. Je kunt je blijven afvragen waar je naartoe wordt geleid of blijven focussen hoe moeilijk het is. Maar in de essentie is een zwemslag altijd hetzelfde. Het helpt om te focussen op de kleine dingen en dingen uit perspectief te trekken. Vooral wanneer alles even te groot en te veel voelt. Door je aandacht te richten op een dag doorkomen, een dagdeel, uur. Een stap, zwemslag, ademhaling en daarna komt de rest.
Zo realiseer ik me ook nu dat het precies 2 maanden geleden is dat ik mijn laatste nieuwsbrief had verzonden. Een nieuwsbrief die wekelijks is bedoeld. Precies om deze reden, om het niet groter of kleiner te maken dan het is. Gewoon een stukje tekst, en dan elke week opnieuw.
Met weer een bonus van de week, van all time favourite Worry Lines:
