Over iets of iemand missen
Missen is een zware emotie; het zorgt ervoor dat je niet volledig in het nu kunt zijn omdat je zo bezig bent met iets dat niet meer is. We kunnen jaren, of zelfs ons hele leven spenderen aan dit gevoel. Door te blijven focussen op de leegte die is achtergelaten houden we deze in leven.
De leegte is een gevolg van het gemis, die in sommige gevallen zelf, nooit weggaat, maar wel van vorm kan veranderen. Van een groot, verdrietig en boos monster met tentakels, naar een steentje in je broekzak. Van iets dat je actief pijn doet en je herinnert aan hetgeen dat je mist, naar een zwaarte die je meedraagt, maar jou ook toestaat deze af en toe te vergeten.
De leegte kan ook volledig gevuld worden met iets anders. Wanneer je deze vult met iets anders zal het randje van de oorspronkelijke vorm wel altijd blijven bestaan. Als herinnering voor hetgeen dat ooit was, maar nu misschien wel mooier en beter gevuld is. Het kan de silver lining van je gemis worden.
Uiteraard kan de leegte ook groter worden en alles wat eromheen ligt opslokken in diens eindeloosheid. Dit is de zwaarste vorm. Hier valt weinig positiefs in te vinden, behalve de hoop dat zo’n allesomvattende leegte een slechts tijdelijk is. Zelfs wanneer deze niet zo aanvoelt.
En in sommige gevallen, blijft de leegte bestaan zoals die is. Blijven we die een leven lang dragen als een zware steen. In dat geval veranderen wij en de manier waarop we de leegte met ons meedragen. Want op een goede dag is die leegte makkelijker te dragen, als een kiezelsteentje in je handpalm. Zo klein dat niemand het kan zien, of aan jou kan zien dat je iets aan het dragen bent. Maar dat het niet zichtbaar is, betekent niet dat het er niet is. Op zwaardere dagen kan het je bijna verpletten als een rots op je rug. Ook die is niet altijd zichtbaar, maar het gewicht ervan is immer aanwezig voor de drager.
In de essentie draait iets of iemand missen om jezelf. Zoals bijna alles eigenlijk. Vaak denken we iets of iemand te missen, maar eigenlijk missen we hoe wij ons voelden op dat moment. Op een bepaalde plek waren we misschien misschien gelukkiger, een plek met de zon op de juiste hoogte, een briesje dat verkoelend genoeg is. De geur van de zee om je heen. Of de aanwezigheid van een bepaalde persoon maakte dat jij jezelf een leuker mens vond.
In dat geval mis je dus die versie van jezelf. De persoon die jij was in de aanwezigheid van de persoon of omstandigheden die je mist. Je bent waarschijnlijk veel minder gestresst op vakantie, veel meer geïnspireerd en creatief geprikkeld dan wanneer je door het verkeer raast om op tijd op werk te komen. Je voelde je waarschijnlijk het meest speciaal omdat diegene die je mist je kon zien als geen ander.
Missen blijft een zware emotie, maar een belangrijk onderdeel van hetgeen dat je mist zit dus eigenlijk al in jou. Dat gevoel en die overtuiging over jezelf gaf jij jezelf op dat moment. En nu wanneer het er niet meer is, ben jij ook de enige die het jezelf weer kan geven.
Bonus van de week:
