Over kwetsbaarheid

Deze nieuwsbrief is inmiddels een ondergeschoven kindje geworden. Totaal niet de bedoeling, maar helaas toch het geval. En dat terwijl ik anderen wijs loop te vertellen dat schrijven net een spier is, je deze moet blijven trainen om beter te worden. Dat je schrijven niet per se kunt leren, maar dat je het gewoon moet doen. Zonder verwachting, zonder bang te zijn. Net als veel dingen in het leven. 

Onlangs zei iemand dat het uitdrukken van je eigen gedachten en visie op papier zetten het meest kwetsbare was. Ik kreeg de vraag hoe je daar mee om kan gaan. Of het ooit went. Het antwoord had ik toen niet, en nu nog steeds niet. Want je emoties en gedachten vertalen naar woorden en aan de wereld presenteren is ook heel kwetsbaar. Je deelt ze en vervolgens laat je ze gaan, de lezer bepaalt zelf wat deze ermee doet. Hoe en of het hen zal raken, of tot nadenken zal zetten. Eenmaal op papier behoren ze niet meer tot jou. 

Dit went niet, maar ergens ook wel. Je leert omgaan met kwetsbaarheid, met de naaktheid van het delen. Het loslaten van een stukje van jou, telkens maar weer. Maar het delen blijft, je blijft voelen dat er stukjes van je loskomen. Dat ze onbeschermd rondzwermen in de gedachten en woorden van anderen. 

Maar delen verlicht en helpt zware emoties en gedachten draagbaarder. Terwijl de handeling van loslaten pijn kan doen, voelt de leegte van de stukjes wel goed. Diezelfde leegte maakt weer ruimte voor nieuwe emoties en ideeën. 

Gedeelde stukjes vermenigvuldigen zich ook. Iedereen die een stukje oppakt doet er weer iets anders mee. Emoties raken mensen, ideeën zetten ze tot nadenken. Om er vervolgens zelf weer wat mee doen en te delen met de wereld. Gemarineerd in hun eigen sausje. 

Stukjes die je deelt zijn net zaadjes in de grond, maar de grond is niet van jou en eenmaal uit jou weet jij niet meer wat er uit de zaadjes zullen bloeien. Hier zit iets engs in, je hebt er namelijk totaal geen controle over. Hoe graag je dit ook zou willen, hoe erg je ook denkt dat je dit wel hebt. Je weet namelijk nooit wat iemand zal doen met jouw gedeelde emotie. 

Kwetsbaarheid zit ook in de beeldvorming van de ander over jou. Niet dat ik vind dat dit erg belangrijk is, maar het speelt wel mee. Want alles wat jij deelt met de wereld zegt iets over jou. Hoe waar of onwaar het ook is. En hoe jouw stukjes worden opgevat door een ander kun je nooit volledig begrijpen of inzien. 

Tegelijkertijd zit de schoonheid hier ook in, want dingen waar je geen controle over hebt en hun eigen weg gaan zijn vaak de plekken waar de mooiste dingen uit voortkomen. Het feit dat iemand jouw idee of emotie weet te vertalen naar een geheel unieke uitkomst is de kracht van creativiteit en synergie. De essentie van inspiratie. En de meest waardevolle inspiratie zit vaak in de meest onverwachte hoekjes. 

In kwetsbaarheid zit daarom groei en creativiteit. Het wordt niet minder eng, maar je leert ermee omgaan. Net als met vele andere dingen in het leven.