Het moment dat je volwassen wordt heb je op dat moment niet door denk ik. Ik denk dat je het moment van volwassen worden pas achteraf kan bepalen. Als existentialist in hart en nieren zou ik zeggen: Volwassenheid is een optelsom van daden waar je jezelf verantwoordelijk voor stelt. Al het anderen kan je toerekenen aan je essentie op dat moment: kind zijn.
In die zin ben ik het met je eens dat je en kind en volwassen tegelijk kan zijn. Misschien zelfs MOET zijn.
'Volwassenheid is een optelsom van daden waar je jezelf verantwoordelijk voor stelt. Al het anderen kan je toerekenen aan je essentie op dat moment: kind zijn.' Heel mooi dit!
Het moment dat je volwassen wordt heb je op dat moment niet door denk ik. Ik denk dat je het moment van volwassen worden pas achteraf kan bepalen. Als existentialist in hart en nieren zou ik zeggen: Volwassenheid is een optelsom van daden waar je jezelf verantwoordelijk voor stelt. Al het anderen kan je toerekenen aan je essentie op dat moment: kind zijn.
In die zin ben ik het met je eens dat je en kind en volwassen tegelijk kan zijn. Misschien zelfs MOET zijn.
'Volwassenheid is een optelsom van daden waar je jezelf verantwoordelijk voor stelt. Al het anderen kan je toerekenen aan je essentie op dat moment: kind zijn.' Heel mooi dit!